donderdag 9 juli 2009

Dag 92 Muxia - Finisterra

Donderdag 9 juli 2009: 32 km/2302km
Zou het een nieuwe gewoonte worden? Ik heb weer geslapen tot 6.25u, maak me klaar om te vertrekken en het is uiteindelijk 7.30u wanneer ik de albergue verlaat. Om te beginnen misloop ik me al onmiddellijk en doe zo een dikke 2 km te veel. Het weer is, zoals ons belooft, schitterend en reeds vroeg laat het zonnetje zich zien. Ik krijg mooie panorama's te zien met de zee als achtergrond. Dat was een tijdje geleden van op de Camino del Northe dat ik de zee te zien kreeg. Even later trek ik dan weer door de bossen, maar het gaat niet zo lekker vandaag. Het wordt blijkbaar tijd dat er een einde aan komt, de voeten doen pijn, de benen willen precies niet goed mee en de weg lijkt veel langer te zijn dan hij in werkelijkheid is. Om 14.30u kom ik aan de albergue en moet vatstellen dat niet alle albergues van dezelfde kwaliteit zijn. We zitten nogal dicht opeen gestapeld en ik denk dan maar weer: "Het is maar voor 1 nacht". Tenslotte kost een overnachting hier ook maar 3 euro, net als gisteren in de mooie ruime albergue trouwens.Mijn eerste gedachte toen ik mijn rugzak op de grond liet zakken waren dan ook: "Het is gedaan" Een vreemd gevoel overvalt me en ik zet me even te dubben. Vanavond ga ik trachten de zonsondergang mee te maken op de punt van Finisterra (Het einde van de wereld) en mogelijks gaat de door en door versleten T-shirt in de vlammen op...

Est-ce devenu une nouvelle habitude ? Je me suis de nouveau réveillé à 6.25 h, me suis apprêté et ai quitté l'auberge à 7.30 h. Pour commencer je me suis égaré dès le départ et ai accompli un détour de 2 km. Le temps est comme on l'avait prédit : magnifique et le soleil à fait son apparition très tôt. J'ai contemplé de magnifiques panoramas avec la mer en arrière-plan. Je n'avais plus vu la mer depuis la Camino del Northe. Ma randonnée s'est poursuivie à travers bois mais je commence à avoir des difficultés. Il semble qu'il est grand temps que ma randonnée prenne fin, les pieds font mal, les jambes ont des dificulktés à suivre et la route semble beaucoup plus longue qu'elle est en réalité. Suis arrivé à mon étape à 14.30 h et ai constaté que toutes les auberges ne sont pas de la même qualité. Nous sommes entassés les uns sur les autres et je me dis "Ma foi ce n'est que pour 1 nuit" et la nuitée ne coûte également que 3 euros exactement comme hier mais avec une différence de confort.
Mes première pensées en posant mon sac-à-dos à terre furent "C'est terminé". Un étrange sentiment m'envahit et je me suis mis à réfléchir. Ce soir je vais essayer de contempler le coucher du soleil à la pointe de Finisterra (La fin du monde) et peut-être que mon T-shirt usé jusqu'a la corde disparaîtra dans les flammes.