THUIS

Voor mij eindigde mijn tocht in Finisterra en daar bleef ook mijn verhaal een beetje hangen, vandaar dat ik mijn blog even verwaarloosde. Enkele mensen maakten me de opmerking dat ik nog op dag 92 zat en verwachtten blijkbaar een happy end. Natuurlijk bleef ik daar niet want ik wou immers naar huis…
Die namiddag in Finisterra (ook wel Fisterra) liep ik echt met gemengde gevoelens rond: ik was blij dat ik mijn tocht tot een goed einde heb kunnen brengen maar tegelijk liep ik ook met het gevoel van “Het is nu gedaan, terug naar de realiteit”. Ik heb tijdens deze 3 maanden veel mensen leren kennen van veel nationaliteiten en hou er verschillende contacten aan over. Maar het zal waarschijnlijk wel weer zo zijn dat beloftes vervagen met de tijd eens ieder weer in zijn eigen leefwereld is ingeburgerd. In de late namiddag vertrok ik plots naar de Pharo op de punt waar echt het uiterste westelijke punt van Europa is, in de oudheid het einde van de wereld dus. Het was een wandeling van zo een kleine 3 km en het was dan ook adembenemend mooi. Ik liet me fotograferen aan de eindpaal (km 00,00) van de Camino de Finisterrra. Mijn versleten t-shirt had ik niet mee en kon hem dus ook niet verbranden. Na een uurtje hield ik het voor bekeken en keerde terug naar het dorp om te gaan eten. Onderweg kwam ik nog de Vlaming Willem tegen die me vroeg of ik niet meeging om naar de zonsondergang te kijken maar het gerommel in mijn buik deed me toch maar verder gaan. Ik heb waarschijnlijk wel een mooi schouwspel gemist maar het zat me allemaal niet zo lekker vandaag.
Vrijdagmorgen weer vroeg opgestaan, maar eigenlijk veel te vroeg voor de bus van 8.30u richting Compostela. Vandaag, 10 juli, werd ik ook een jaartje ouder maar daar werd ik niets van gewaar, dus een dag zoals een andere. Ik zal wel vieren in familiekring. Om 7.30u maakte ik me klaar om te gaan ontbijten in een van de bars in de omtrek van de albergue toen een man me vroeg of ik geen zin had mee te rijden naar Compostela. Hij deed privee vervoer en kon tot 8 man meenemen in zijn Mercedes Vito aan dezelfde prijs van de openbare vervoer. Dat maakte dat ik om 9u reeds in Compostela rondliep, waar het anders rond 11u zou geweest zijn. Zodus had ik meteen een zee van tijd om nog een aantal boodschappen te doen. Ik trok terug naar dezelfde albergue waar ik zondag verbleef en ontmoette er Christoph met wie ik had afgesproken om de volgende dag samen af te reizen.
Zaterdag iets langer proberen te slapen, maar hoe moet dat, nu ik wist dat ik naar huis ging… en dan nog wel met de vlieger, ik die nog nooit had gevlogen? Maar ik was er wel gerust in, Sint Jacob zou nu wel voor me zorgen. Om 9u vertrokken we met de bus richting vlieghaven, waar we een half uurtje later arriveerden. We checkten in en om 11u vertrok onze eerste vlucht richting Madrid. Christoph en ik hadden dezelfde vlucht tot Madrid maar daar nam hij een vliegtuig naar Parijs en ik om 15.30u, na een tussenstop van 3 uur, naar Charleroi. Om 17.35u zette de Boeing zich feilloos op Belgische bodem. Na afhalen van mijn bagage werd ik in de ontvangsthal opgewacht door zowat heel mijn gezin en had het wel moeilijk om de tranen van vreugde en ontroering te bedwingen. Ze brachten me naar huis waar ik werd opgewacht door familie en buren. Het werd nog een lange avond (naar pelgrimsnormen) en ik moest heel wat vertellen over mijn avontuur, want dat was het uiteindelijk.
De volgende weken en maanden ga ik trachten mijn blog wat bij te werken met de gegevens uit mijn dagboek en verder foto’s bij plaatsen. Maar, een beetje geduld!

Dag 92 Muxia - Finisterra

Donderdag 9 juli 2009: 32 km/2302km
Zou het een nieuwe gewoonte worden? Ik heb weer geslapen tot 6.25u, maak me klaar om te vertrekken en het is uiteindelijk 7.30u wanneer ik de albergue verlaat. Om te beginnen misloop ik me al onmiddellijk en doe zo een dikke 2 km te veel. Het weer is, zoals ons belooft, schitterend en reeds vroeg laat het zonnetje zich zien. Ik krijg mooie panorama's te zien met de zee als achtergrond. Dat was een tijdje geleden van op de Camino del Northe dat ik de zee te zien kreeg. Even later trek ik dan weer door de bossen, maar het gaat niet zo lekker vandaag. Het wordt blijkbaar tijd dat er een einde aan komt, de voeten doen pijn, de benen willen precies niet goed mee en de weg lijkt veel langer te zijn dan hij in werkelijkheid is. Om 14.30u kom ik aan de albergue en moet vatstellen dat niet alle albergues van dezelfde kwaliteit zijn. We zitten nogal dicht opeen gestapeld en ik denk dan maar weer: "Het is maar voor 1 nacht". Tenslotte kost een overnachting hier ook maar 3 euro, net als gisteren in de mooie ruime albergue trouwens.Mijn eerste gedachte toen ik mijn rugzak op de grond liet zakken waren dan ook: "Het is gedaan" Een vreemd gevoel overvalt me en ik zet me even te dubben. Vanavond ga ik trachten de zonsondergang mee te maken op de punt van Finisterra (Het einde van de wereld) en mogelijks gaat de door en door versleten T-shirt in de vlammen op...

Est-ce devenu une nouvelle habitude ? Je me suis de nouveau réveillé à 6.25 h, me suis apprêté et ai quitté l'auberge à 7.30 h. Pour commencer je me suis égaré dès le départ et ai accompli un détour de 2 km. Le temps est comme on l'avait prédit : magnifique et le soleil à fait son apparition très tôt. J'ai contemplé de magnifiques panoramas avec la mer en arrière-plan. Je n'avais plus vu la mer depuis la Camino del Northe. Ma randonnée s'est poursuivie à travers bois mais je commence à avoir des difficultés. Il semble qu'il est grand temps que ma randonnée prenne fin, les pieds font mal, les jambes ont des dificulktés à suivre et la route semble beaucoup plus longue qu'elle est en réalité. Suis arrivé à mon étape à 14.30 h et ai constaté que toutes les auberges ne sont pas de la même qualité. Nous sommes entassés les uns sur les autres et je me dis "Ma foi ce n'est que pour 1 nuit" et la nuitée ne coûte également que 3 euros exactement comme hier mais avec une différence de confort.
Mes première pensées en posant mon sac-à-dos à terre furent "C'est terminé". Un étrange sentiment m'envahit et je me suis mis à réfléchir. Ce soir je vais essayer de contempler le coucher du soleil à la pointe de Finisterra (La fin du monde) et peut-être que mon T-shirt usé jusqu'a la corde disparaîtra dans les flammes.

Dag 91 Olveiroa - Muxia

Woensdag 8 juli 2009 32 km/2270km
Deze morgen eens "uitgeslapen", om 6.20u opgestaan en uiteindelijk pas om 7.30u op pad na een ontbijt in de nabijgelegen bar. De eerste 5 km stap ik nog even verder met de Parijzenaar Christoph, met wie ik de laatste 3 dagen wel en leed deel. Daar is de splitsing voor diegenen die naar Finistera gaan of naar Muxia. Sommigen gaan eerst naar Finistera en daarna naar Muxia en anderen doen het andersom. Ook ik, ik had op voorhand beslist mijn tocht in Finistera te beëindigen en dus eerst naar Muxia te wandelen. Christoph gaat naar Finistera en dan terug naar Compostela waar hij 2 nachten zal verblijven in de Albergue. Zaterdag reizen we samen van Compostela naar Madrid en scheiden onze wegen.
Vandaag hadden we weeral geluk met het weer: even zag het er naar uit dat het zou regenen maar St Jacob is met ons en we hebben echt een voortreffelijk wandelweertje. De tocht vandaag is mooier dan de 2 vorige dagen en we krijgen mooie boswegels afgewisseld met mooie dorpjes met de nodige bars die dan weer lekkere koffie aan ons verkocht krijgen. De albergue waar we nu overnachten is echt een topper: 3 jaar oud en voortreffelijk onderhouden, veel ruimte en al wat een pelgrim nodig heeft. En wie onmoet ik hier? Antonio, die ik enkele dagen geleden uit het oog verloor. Hij heeft echter een dag voorsprong op mij want hij is reeds naar Finistera geweest en reist morgen terug naar Compostela.
Ik kan momenteel gratis gebruik maken van internet in het Toeristisch bureau waar ik mijn getuigschrift kom afhalen dat ik in Muxia was. Morgen is het mijn allerlaatste dag als pelgrim, het voelt vreemd aan. Je voelt als het ware dat het einde nadert en er wordt dan ook veel gepraat over de manier van terugkeren en wat hierna? Sommigen verkiezen de terugkeer wat te rekken, anderen (zoals ik) willen zu vlug mogelijk naar huis. Wat zullen de volgende dagen en weken brengen? Ik ben ervan overtuigd dat ik er nog lang en met veel heimwee zal aan terugdenken...
Het is morgen de laatste etappe van een tocht die op de kop 3 maanden geleden begon, kon ik het mooier berekenen?

Ce matin j'ai fait la grasse matinée, lever à 6.20 h et départ à 7.30 après avoir pris le petit déjeuner dans un bar à proximité. J'ai encore fait les 5 premiers km en compagnie du parisien Christoph dont je partage le sort depuis 3 jours. C'est à ce endroit que la route bifurque soit vers Finisterra soit vers Muxia. Certains vont d'abord à Finisterra et d'autres préfèrent passer d'abord par Muxia. J'avais déja pris la décision de terminer mon épopée à Finisterra et de d'abord visiter Muxia. Christoph se rend à Finisterra et retourne vers Compostelle où il séjournera 2 nuits à l'auberge.
Samedi nous voyagerons ensemble de Compostelle vers Madrid et ensuite nos routes se sépareront.
La météo nous fut favorable, le temps fut menaçant durant une courte période mais Saint-Jacques était avec nous en avons eu un temps parfait. La randonnée daujour'hui est plus belle que les 2 jours précédents et avons parcourus des chemins forestiers en alternance avec de beaux villages où nous avons pu déguster un délicieux café. L'auberge où nous logeons est vraiment le top : bâtie il y a 3 ans et bien entretenue, spacieuse et il y a tout pur rendre un pélérin heureux.
Et devinez sur qui je suis tombé ? Antonio dont j'avais perdu la trace depuis quelques jours. Il a un jour d'avance sur moi car il revient e Finisterra et retourne sur Compostelle demain.
Je peux me servir gratuitement d'internet à l'Office du Tourisme où je suis allé chercher mon diplôme prouvant que j'étais à Muxia.
Demain sera mon ultime jour en tant que pélérin et cela me fait bizarre.. On ressent vraiment que la fin est proche et l'on parle beaucoup de la façon dont on retournera chez soi et que nous réservera l'avenir ? Certains ne sont pas préssés de rentrer, d'autres dont je fais partie veulent retourner le plus rapidement possible. Que m'apporteront les prochains jours et semaines ? Je suis persuadé que je repenserai encore souvent avec nostalgie à cette expérience vécue.
Demain c'est la dernière étape d'une randonnée qui a débuté exactement il y à 3 mois je ne pouvais pas calculer plus juste

Dag 90 Negreira - Olveiroa

Dinsdag 7 juli 2009 32 km / 2238 km.
Clement is deze ochtend om 5u00 opgestaan om daarna als een gek te stappen om als 18de aan te komen in een gite waar plaats is voor 34 man. Hij heeft dus niet veel kunnen genieten...
De meeste andere die in de gite zullen overnachten hebben er een tochtje van 13 km opzitten en hebben dus een tussenstop gemaakt. Clement maakt morgen nog een tussenstop in Muxia om donderdag in Fistera aan te komen.

Clément s'est levé à 5.00 h et à marché à grand pas pour arriver 18ième dans un gite prévu pour 34 personnes. Il n'a donc pas pu profiter pleinement de sa journée.
La plupart des autres logeurs ont fait un trajet de 13km avec unt un arrêt en route. Clément fera demain un arrêt à Muxia pour arriver jeudi à Fisterra.

Dag 89 Santiago de Compostela - Negreira

Maandag 6 juli 2009 22 km / 2206 km.
Clement dacht dat hij het deze laatste dagen van zijn trip iets rustiger zou hebben... niets is minder waar. " Niet leuk meer": zijn de woorden van Clement. Hij is als eerste in een gite aangekomen waar 20 mensen kunnen overnachten en kwam daar als eerste aan (samen met 2 Fransen: Christophe en Bernard). Na een half uurtje was de gite volzet en moesten de "te-laat-komers" verder op stap en op zoek naar een andere slaapplaats. Dit wil zeggen dat Clement morgen nog vroeger zal moeten vertrekken.

Clément pensait que les derniers jours de sa randonnées allaient être plus calmes... rien n'est moins vrai. "Ce n'est plus amusant" sont les paroles de Clément. Il est arrivé le premier dans un gîte pouvant abriter 20 personnes en compagnie de 2 français Christophe et Bernard. Après une demi-heure à peine le gite était omplet et les retardataires devaient chercher une autre place à lse oger. Cela signifie aussi que Clément devra encore partir plus tôt

DAG 88 Monte de Gozo - SANTIAGO DE COMPOSTELA

Zondag 5 juli 2009 5 km / 2184 km.
COMPOSTELA !!!! Iets voor 8 uur deze morgen heeft Clement zijn doel bereikt, na ongeveer 3 maanden. Hij heeft zijn bewijzen en stempels reeds opgehaald en heeft de mis bijgewoond in de kathedraal. Hij belde me zonet en liet me duidelijk verstaan dat het zeer aandoenlijk was. De kathedraal zat een half uur voor de start reeds afgeladen vol. Adembenemend en nog enkele andere superlatieven heb ik gehoord. Mag ik bij deze ook mijn bewondering uiten: ongelooflijk, proficiat, echt trots op mijnen schonen (schoonpa). Clement zal nu zijn reis nog enkele dagen verder zetten naar Fisterra, vertaald: het einde van de wereld. Dus blog nog enkele dagen verder te volgen. Volgende week zal hij normaal terug thuis zijn. Clement: Ja aandoendelijk was het, ik wist even met mijn emoties geen blijf meer, ook nu als ik de reacties lees lopen de rillingen me over de rug. Ik deed wat me gevraagd werd te doen in Compostela en hoop hier mijn steentje te hebben bijgedragen voor een beter leven voor vele mensen die een beetje hoop hebben gekoestert in mijn daden. Ik heb zonet op internet mijn terugvlucht geboekt: Zaterdag 11 juli met Ryanair eerst naar Madrid en dan naar Charleroi waar ik (als alles goed verloopt) om 17.35uur land. Ik ging eigenlijk met de trein terug keren maar gezien de prijs kan ik net zo goed met de vlieger (en ik wil zo graag naar huis)... Nogmaals een grote dank aan al de supporters die me regelmatig steunden.

COMPOSTELLE !!!! Peu avant 8.00 heures Clément a atteint son but après une épopée d'environ 3 mois. Il est déja en possession de ses cachets et de ses preuves et a suivi la messe dans la cathédrale.Il vient de m'appeler et m'a fait savoir qu'il était très ému. La cathédrale était déja remplie une demi heure avant le début de la messe. A en couper le souffle et j'ai encore entendu d'autres superlatifs. Par ce message je lui témoigne mon admiration : incroyable, félicitation et je suis super fier de mon beau-père. Clément conhtinuera encore sa route quelques jours vers Fisterra ( traduction : la fin du monde) Veuillez donc suivre ce blog encore quelques jours. Il sera de retour normalement la semaine prochaine Clément : "Je suis tout remué et ne peux contenir mes émotions, même en lisant les réctions je ressent encore des frissons dans le dos. J'ai fait ce qu'on attendais de moi à Compostelle et espère avoir contribué à une meilleure vie pour tous ceux qui ont mis leurs espoirs dans ma quête. Je viens de réserver mon vol retour via internet : samedi 11 juillet par Ryanair. D'abord Madrid ensuite Charleroi où j'aterrirai si tout se passe bien à 17.35 h. J'allais revenir en train mais vu le prix je peux aussi bien prendre l'avion (je suis pressé de me retrouver chez moi) Encore merci à tous mes supporters qui m'ont soutenu tout le long de mon périple."

Dag 87 Arzua - Monte de Gozo

Zaterdag 4 juli 2009 34 km / 2179 km.
Clement is "gestrand" op 5 km van Compostela. Dat wil dus zeggen dat hij morgen amper 5 km moet stappen om zijn doel te bereiken. Ongelooflijk. Hij zal deze avond logeren in een enorme albergue waar maar liefst 800 mensen kunnen logeren. Ze is enkele jaren gebouwd ter gelegenheid van het pausbezoek. De omgeving is niet meer zo mooi, maar de sfeer is speciaal... Het doel is bijna bereikt. Het is bijna gedaan, ook voor Clement.
Iedereen kijkt uit naar zijn thuiskomst.

Clément a "atteri" à 5 km de Compostelle ce qui signifie que demain il ne devra parcourir que 5 km pour atteindre sa destination finale. Incroyable ce qu'il a réalié. Il logera ce soir dans une énorme auberge offrant de la place à 800 personnes. Elle a été construite il y a quelques années à l'occasion de la visite papale. Les alentours ne sont pas très beaux mais il y règne une atmosphère spéciale. Le but est presaque atteint et l'aventure se termine pour Clément.
Tout le monde attend son retour à la maison.

Dag 86 Palas de Rei - Arzua

Vrijdag 3 juli 2009 28km/2145km
Zoals steeds weer vroeg uit de veren en om 6.15 uur stond ik reeds op straat. Maar dat kopje koffie moest er eerst nog aankomen, dus eerst de bar naast de albergue binnen voor een ontbijt: vers geperst fruitsap 1 grote croissant en een Cafe Americano. Deze grote jongen heeft niet genoeg met 1 croissant dus vraagt hij er nog een chocoladekoek bij ook. We kunnen er weer tegenaan voor de tocht en ik ga dan ook meteen van start. Wat een verschil met de afgelopen weken, ik zit nu op de Camino Frances en moet helemaal niet op de pijlen letten, gewoon de rest volgen. Zo ver je kan kijken zie je wandelaars, veel jonge mensen met nog veel energie... de eerste 2 uren. Ze lijken vleugels te hebben en wandelen met veel kabaal en "Bon Camino" balkend naar de wandelaars die ze voorbij stappen. Een 2-tal uren later wandel ik ze gewoon weer voorbij en slepen ze zichzelf verder naar hun einddoel voor die dag. Het is grijs bewolkt, maar droog en eigenlijk weer ideaal wandelweer.
Om 12.45uur kom ik aan de albergue waar ik nu verblijf. Er staan al een 30-tal wachtenden voor mij en er zijn maar 48 plaatsen. Om iets na 13.00uur gaan de deuren open en begint de inschrijving. Een uurtje later is de albergue volzet en moeten vele pelgrims op zoek naar anderte slaapplaatsen. Maar dat is hier niet echt een probleem, dit stadje leeft van de pelgrims en de priveealbergues schieten hier als paddestoelen uit de grond. Het verschil zit hem vooral in de prijs: hier betaal je 3 euro voor een overnachting en in de privee is dat al vlug 10 euro.
Morgen normaal gezien nog een lange etappe naar Monte de Gozo op een boogscheut van Compostela om dan zondagmorgen mijn blijde intrede te doen. Ik kijk er al naar uit.

Comme tous les jours précédents je me suis levé tôt et étais déja en route à 6.15 h. Mais en manque de ma tasse de café j'ai fait un saut dans le bar à côté de l'auberge pour déguster un petit déjeuner avec jus de fruits frais, un grand croissant et un Cafe Americano. Ce gaillard n'a pas assez avec un croissant et a par conséquent encore demandé en supplément un petit pain au chocolat. Ayant repris des forces je me suis mis aussitôt en route. Quelle différence avec les semaines précedentes, je me trouve pour l'instant sur la Camina Francese et ne doit plus faire attention au fléchage, uniquement suivre le reste. Ausii loin que porte mes yeux je vois des marcheurs, beaucoup de jeunes avec un plein d'énergie... surtout les 2 premières heures. Ils semblent avoir des aîles et vous dépassent triomphants en vous souhaitant "Bon Camino". Quelques heures plus tard je les ratrappe tandis qu'ils se traînent vers leur étape. Le temps est gris et nuageux mais sec en fait un temps idéal pour marcher.
A 12.45 j'arrive à l'auberge où je réside actuellement. Une trentaine de personnes font déja la queue et il n'y a que 48 places disponibles. A 13.00 heures les portes s'ouvrent et l'inscription commence et 1 heure plus tard l'auberge est déja complète et beaucoup d'autres pélérins doivent aller chercher un autre lieu où passer la nuit mais cela ne présente ici aucun problème car cette ville vit des pélérins et les auberges privées poussent ici comme des champignons. La différence situe principalement dans le prix : où je réside je paie 3 euros pour la nuit et dans le privé cela tourne vers les 10 euros.
Demain je ferai si tout se passe bien une longue étape vers Monte de Gozo situé à proximité de Compostelle où je ferai mon entrée triomphante dimanche matin.
Je m'y vois déja.

Dag 85 Lugo - Palas de Rei

Donderdag 2 juli 2009 37km/2117km
Deze ochtend kreeg ik volgend bericht van Clement:
"Ben net mijlpaal van laatste 100 km tot Compostela voorbij. Heb gisteren nog foto's op blog geplaatst maar zelf niets kunnen schrijven wegens tijdsgebrek."
Clement: Vandaag stond een lange etappe op het programma, dus stonden we nog iets vroeger op dan anders. Om 5.30 uit de veren en om 6.10uur op stap. Ik ben vanmorgen alleen vertrokken daar Antonio niet goed sliep was hij nog vroeger op dan het afgesproken uur en stelde ik hem voor alleen te vertrekken. Sommige Spanjaarden laten hun GSM aanliggen en worden dan 's nachts gebeld... resultaat 15 man wakker behalve de betrokken persoon. Het leek er even op dat we regen zouden krijgen, maar het bleef bij een beetje miezeren. Ik trok op pad door de nog rustende stad Lugo, het heeft ook zijn charme. Bij het verlaten van de stad kon ik in een bar een lekkere kop koffie nuttigen, dat kopje koffie 's morgens is de brandstof voor de eerste uren.
Zoals ons al op voorhand verwittigd was, kregen we vooral carreterra (rijweg) te zien en de voeten hebben dit tegenwoordig niet zo graag. De gebrekkige markeringen maakte dan nog dat ondergetekende even het noorden kwijt was en enkele km te veel liep. Maar eind goed al goed. Ik ben nu, tot in Compostela, op de Camino Frances en dat zie je meteen als je de grote albergue binnenkomt waar ik vanavond verblijf: allemaal andere gezichten en zeer druk. Ik ben blij dat ik door het nemen van de Camino del Northe en Camino Primitivo deze drukte heb kunnen vermijden. Nog even doorbijten, zondag wil ik Compostela bereiken

Ce matin j'ai reçu de Clément les message suivant "
"Viens de dépasser la borne indiqant que Compostelle est éloigné de 100 km. Ai encore placé des photos sur le blog mais n'ai rien pu écrire par faute de temps"
Aujourd'hui longue étape en perspective donc nous nous sommes levés encore plus tôt que d'habitude c.a.d. à 5.30 pour partir à 6.10 h. Je suis parti tout seul car Antonio à passé une très mauvaise nuit et était levé encore plus tôt et je lui ai proposé de partir tout seul. Certains Espagnols n'éteignent pas leur GSM et sont appelés au milieu de la nuit.... résultat 15 personnes sont réveillées excepté l'intéressé. A première vue j'ai cru que j'allais avoir de la pluie mais le temps est seulement resté menaçant. Je me suis mis en route à travers la ville de Lugo encore endormie et cela a également son charme. J'ai pu déguster un délicieux café à la sortie de la ville, cette tasse de café est le carburant pour les premières heures.
Comme on nous l'avait prédit nous avons principalement eu des routes asphaltées et les pieds n'apprécient pas specialement ce revêtement. Pour comble de malheur le fléchage était absent ce qui m'a fait perdre le nord et j'ai parcpouru pas mal de km en trop. Mais tout c'est bien terminé et j'ai maintenant rejoint " La Camina Frances" que je suivrai jusqu'à Compostelle et celà c'est immédiatement remarqué en entrant dans la grande auberge où je passerai la nuit... Tout des nouveaux visages et beaucoup de bruit. Je suis heureux d'avoir emprunté la Camino Primitivo et la Camino del Northe et évité ainsi ces routes très fréquentées. Je mord sur ma chique et veux atteindre Compostelle Dimanche.

Dag 84 Cadavo - Lugo

Woensdag 1 juli 2009 30 km / 2080 km.
Clement is nog steeds op stap met Jean-Claude en Antonio. Dat verandert morgen want dan verlaat Jean-Claude het gezelschap. Naar Compostela is het nog 103 km dus het einde nadert zeer snel. Vanaf nu is het dus echt aftellen... Waarschijnlijk zal Clement zondag Compostela bereiken. Het weer deze voormiddag was zwaar bewolkt, na de middag kwam de zon tevoorschijn.
Clément est toujours en compagnie de Jean-Claude et d'Antonio et demain Jean-Claude quittera l'équipe. Il reste encore 103 km à parcourir et le but est atteint, la fin de l'aventure approche. Le décompte final a commencé.... Clément atteindra probablment Saint-Jacques de Compostelle dimanche. Dans la matinée le temps était très nuageux et le soleil a fait son apparition dans l'après-midi.